انواع فضای سبز :

فضای سبز عمومی: بیشترین مورد از فضای سبز است که در دسترس می باشد این فضاها عموی مکانی جهت بازی ها و مناطق ورزش است . فضاهای یاد شده اساساً برای این منظور طراحی یا یجهیز شده اند.

وجود نیمکت ، روشنایی ، آبخوری ، دستشویی ، کف سازی ، معابر و دسترسی از اجزاء اصلی این نوع فضاها به شمار می روند.

فضای سبز نیمه عمومی : فضاهای سبز ی که بازدهی اکولوژیکی دارند . لیکن استفاده کنندگان آنها نسبت به فضاهای سبز عمومی محدودتر هستند.

محوطه های باز بیمارستان ها ، پادگان ها ، ادارات دولتی و ...در این دسته قرار می گیرند.

فضاهای سبز خیابانی : نوعی از فضاهای سبز شهری هستند که به طور معمول درختکاری حاشیه ی باریکی از حد فاصل مسیرهای پیاده رو و سواره رو را تشکیل می دهند و یا به صورت متمرکز در فضاهای نسبتاً کوچک میدان ها و یا در زمین های پیرامون بزرگ راه ها و خیابان ها تشکیل گرفته اند.

وظیفه اجتماعی و مهم طراحی فضای سبز ، ایجاد هماهنگی میان هنر و علم به منظور سازمان دهی برنامه ریزی و طراحی کل محیط و منظر است.

امروزه با توجه به این که سلامت و رفاه انسان اهمیت خاصی پیدا کرده است ، دست یابی به توانایی پایدار محیط و منظر ، بدون از بین بردن و کاهش کیفیت منابع ، یک اصل حیاتی در این حرفه است.

تفاوت دیگری که طراحی فضای سبز با دیگر هنرها دارد ، این است که یک طراح لنداسکیپ فضای سبز پس از پایان مراحل ساخت ، در حقیقت هنوز تکمیل نشده است . و تنها در طول زمان به شکل نهایی خود دست پیدا می کند . به همین دلیل حفاظت و نگهداری پروژه پس از اجرا ، ضامن حفظ و بقای آن است و از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود.